Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) w wyroku z dnia z 11 kwietnia 2013 roku (sygn. C-443/11) uznał, iż całkowicie bezrobotny pracownik przygraniczny może otrzymać zasiłek dla bezrobotnych wyłącznie w państwie swojego miejsca zamieszkania, nie zaś w państwie, którym był zatrudniony.

Sąd Apelacyjny w Szlezwiku uznał w wyroku z dnia 21.12.2012 roku (sygn. akt OLG Schleswig, – 1 U 105/11), iż w przypadku wykonywania umowy o dzieło na czarno, czyli bez faktury, nie przysługują zamawiającemu prawa wynikające z rękojmi.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 14 lutego 2012 roku (sygn. akt III PZP 5/11) stwierdził, iż oświadczenie woli nazwane wypowiedzeniem, złożone pracodawcy przez pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, w której nie przewidziano możliwości jej wypowiedzenia, powoduje rozwiązanie umowy o pracę na mocy przepisów o rozwiązaniu przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu uznał w wyroku z dnia 12 czerwca 2012 roku w sprawie obywateli polskich przeciwko niemieckiej Agentur für Arbeit (C‑611/10 i C‑612/10), iż prawo Unii Europejskiej nie stoi na przeszkodzie temu, aby nieposiadające właściwości na podstawie europejskich przepisów o ubezpieczeniu socjalnym Niemcy przyznały świadczenia na dziecko w oparciu o swoje prawo krajowe na rzecz pracownika migrującego wykonującego pracę tymczasową lub sezonową, jeśli podlegał on obowiązkowi podatkowemu w Niemczech. Dotyczy to nawet w przypadku, gdy zostałoby ustalone, iż skorzystanie ze swobody przepływu przez pracownika nie spowodowało dla niego żadnej niekorzyści pod względem prawnym, ponieważ zachował prawo do świadczeń rodzinnych o tym samym charakterze w Polsce oraz po drugie, że ani pracownik, ani dziecko, w odniesieniu, do którego zwrócono się o przyznanie świadczenia, nie mają miejsca zwykłego pobytu w Niemczech, gdzie praca była wykonywana.

Niemiecki Sąd Najwyższy BGH uznał w wyroku z dnia 11 maja 2011 roku (sygn. akt VIII ZR 289/09), iż zasady reprezentacji przez pełnomocnika obowiązują także w czynnościach prawnych dokonywanych w internecie. Dotyczy to sytuacji, gdy poprzez nieuprawnione podszywanie się pod posiadacza konta, uzyskuje się u drugiej strony wrażenie, iż dokonała ona czynności prawnej z posiadaczem konta.