Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) w wyroku z dnia z 11 kwietnia 2013 roku (sygn. C-443/11) uznał, iż całkowicie bezrobotny pracownik przygraniczny może otrzymać zasiłek dla bezrobotnych wyłącznie w państwie swojego miejsca zamieszkania, nie zaś w państwie, którym był zatrudniony.

 

Dotyczy to też sytuacji, gdy pracownik zachował z państwem członkowskim swojego ostatniego miejsca zatrudnienia szczególnie ścisłe więzi rodzinne i zawodowe., iż tam mógłby łatwiej znaleźć pracę. ETS oparł swoje orzeczenie na rozporządzeniu nr 883/2004. Ten akt prawny koordynuje krajowe systemy zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej, szczególnie w odniesieniu do pracowników przygranicznych. W świetle interpretacji tego orzeczenia przez ETS całkowicie bezrobotny pracownik przygraniczny ma tylko możliwość oddania się do dyspozycji służb zatrudnienia tego państwa nie ma na celu uzyskania w tym państwie zasiłku dla bezrobotnych, lecz wyłącznie skorzystanie z usług pomocy w przekwalifikowaniu. ETS uznał także iż zasada swobody przepływu pracowników nie stoi na przeszkodzie , aby państwo członkowskie ostatniego miejsca zatrudnienia pracownika odmawiało, zgodnie ze swoim prawem krajowym, całkowicie bezrobotnemu pracownikowi przygranicznemu, przyznania zasiłku dla bezrobotnych w oparciu o uzasadnienie, że pracownik ten nie zamieszkuje na jego terytorium. Celem bowiem rozporządzenie jest koordynacja systemów a nie ich harmonizacja